خوش‌نویسی عربی، در اصل ابزاری برای ایجاد ارتباط بوده است؛ لیکن امروزه کاربرد آن عموماً به حوزه‌های معماری، تزئینات و طراحی سکه محدود می‌شود. سیر تکامل خوش‌نویسی عربی به نقش‌های مهم و فعلی آن، انعکاس شرایط ایجاد شده برای تازه مسلمانانی بود که باید از ملزومات اعتقادی، تندیس‌ها و تصویرهایی دوری می‌کردند که تا قبل از گسترش اسلام در شبه جزیره عربستان به عنوان بت‌های آنان به حساب می‌آمدند.
در حالی که قبایل عربی ترجیح می‌دادند متن‌ها و شعرها را به حافظه بسپارند، مسلمانان اولیه سعی در مستند کردن کتاب مقدس خود (قرآن کریم) با خطوطی بوده‌اند که، در این مقاله به بررسی آن‌ها می‌پردازیم. به منظور آشنایی با چگونگی تغییرات این خطوط و تبدیل آن‌ها به شکل‌های پیچیده و زیبای امروزی، باید، تاریخ خوش‌نویسی عربی را مطالعه کرد. روند پیشرفت خط عربی، در دوره‌ها و مکان‌های مختلف و حتی خارج از امپراطوری اسلامی صورت گرفته، رابطه نزدیکی بین هر خط عربی با کاربرد تاریخی آن وجود دارد.
